Καταδικάζουμε την υποκρισία από όπου κι αν προέρχεται

Τον τελευταίο καιρό ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τις τηλεοπτικές συζητήσεις. Αυτό της βίας και της καταδίκης της από όπου κι αν προέρχεται. Συνήθως το θέμα αυτό το ανοίγουν μνημονιακοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι και ζητούν από εκπροσώπους της Αριστεράς να τοποθετηθούν επ'αυτού, πολλές φορές τόσο επιτακτικά που θυμίζουν ιεροεξεταστή ή ανακριτή. Μόνο το Ευαγγέλιο δεν τους προτάσσουν για να ορκιστούν.

Και αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρωτοχριστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά ή παιδιά των λουλουδιών, θα μπορούσαμε να το κατανοήσουμε και να το ανεχτούμε . Πάει πολύ, όμως, να καταδικάζουν τη βία αυτοί που πρώτοι την ασκούν μέσω της πολιτικής τους αφενός και μέσω των οργάνων "αποκατάστασης" της τάξης αφετέρου. 

Καταδικάζουν τη βία αυτοί που βλέπουν τη Γαλλική Επανάσταση ως το κίνημα που έφερε τη Δημοκρατία στη Γαλλία και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη !!!

Καταδικάζουν τη βία αυτοί που την 25η Μαρτίου κάνουν παρελάσεις και τραγουδούν δακρυσμένοι έμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας τον Εθνικό ύμνο !!!

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετρά τη γη.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Καταδικάζουν τη βία αυτοί που την 28η Οκτωβρίου βγάζουν δεκάρικους λόγους για το ΟΧΙ και τραγουδούν

Πότε θα κάμει ξαστεριά,

πότε θα φλεβαρίσει,
να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,
να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,
να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν’ δίχως μανάδες,

Καταδικάζουν τη βία αυτοί που καμώνονται πως τιμούν την Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών !!! Καταδικάζουν τη βία αυτοί που "γιορτάζουν" την Εργατική Πρωτομαγιά και την εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ !!! Καταδικάζουν τη βία αυτοί που "τιμούν" ως ήρωα τον Αλέκο Παναγούλη !!!

Όλοι αυτοί που μας ζητούν να καταδικάσουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται, όλοι αυτοί κάνουν όλα τα παραπάνω !!! Αν δε γνωρίζαμε τι εννοούν, θα μιλούσαμε είτε για σχιζοφρένεια είτε για το γνωστό ίδιον του ηλιθίου να αποδέχεται ό,τι έχει γίνει αφού έγινε και αφού έχει μεταλλαχθεί σε ακίνδυνη εθιμοτυπία, αλλά να μην μπορεί να επεξεργαστεί δεδομένα του ενεστώτα χρόνου καθώς αυτό απαιτεί κριτική σκέψη.

Δυστυχώς, όμως, ούτε καν περί αυτού πρόκειται. Οι άνθρωποι αυτοί είναι απλά υποκριτές. Είναι άνθρωποι που έχουν γαντζωθεί στην εξουσία και νιώθουν οποιαδήποτε διασάλευση της τάξης ως απειλή για τη θέση τους. Είναι άνθρωποι που κάτω από άλλες συνθήκες, θα χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι βία για να πετύχουν το σκοπό τους. Τώρα που είναι στην εξουσία δε χρειάζεται να το κάνουν ή μάλλον το κάνουν αλλά τη βία αυτή – τη βία που ασκούν για λογαριασμό τους τα Σώματα Ασφαλείας – την αποκαλούν θεσμοθετημένη, νομιμοποιημένη βία. Και ενώ, ήδη, με αυτό που λένε κάνουν από μόνοι τους διάκριση σε καλή και κακή βία, την ίδια στιγμή ζητούν από τους υπόλοιπους δηλώσεις αποκήρυξης της βίας από όπου και αν προέρχεται, φτάνοντας στο σημείο να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι το γιαούρτωμα με το μαχαίρωμα. 

Και προκαλεί μεγάλη θλίψη σε μας τους αριστερούς, να βλέπουμε τους εκπροσώπους της Αριστεράς  να φοβούνται να μιλήσουν και να τοποθετηθούν , να πουν επιτέλους ευθαρσώς τη γνώμη τους για κάτι τόσο προφανώς αληθές όσο είναι και το ότι η Γη γυρίζει. Αντί να ξεμπροστιάσουν την υποκρισία όλων αυτών που τους ζητούν να αποκηρύξουν τη βία από όπου και αν προέρχεται και να βγουν στην αντεπίθεση ζητώντας από αυτούς αν τολμούν να καταδικάσουν τη Γαλλική Επανάσταση και τους αγώνες των εργατών και αγροτών, αντί να πουν το προφανές ότι άλλο η εν ψυχρώ δολοφονία, άλλο οι κοινωνικοί αγώνες και άλλο το γιαούρτωμα, αντί να μιλήσουν για την υπέρμετρη και καταχρηστική βία που ασκούν οι δυνάμεις καταστολής, τους βλέπουμε να πέφτουν στην παγίδα των ιεροεξεταστών και να καταδικάζουν τη βία γενικώς και αορίστως, χωρίς να εξετάζουν την αιτία που τη γέννησε και το σκοπό που εξυπηρετεί, παίζοντας το παιχνίδι των υποκριτών που είναι να τσουβαλιάσουν την κοινωνική διαμαρτυρία με τις δολοφονίες.

Ευτυχώς, όμως, για την Αριστερά βρέθηκε ένας άνθρωπος που έσωσε την τιμή των όπλων και βγήκε και έδωσε ένα μάθημα λογικής έχοντας απέναντί του πέντε τουλάχιστον λυσσασμένα σκυλιά που στο όνομα δήθεν της αποκήρυξης οποιασδήποτε μορφής βίας, ασκούσαν συνεχώς λεκτική βία απέναντί του μιλώντας όλοι μαζί την ώρα που αυτός μιλούσε και αποδίδοντάς του απαράδεκτους χαρακτηρισμούς επειδή είχε το θάρρος της γνώμης του. 

Και είχαμε το εξής οξύμωρο: Από τη μια μεριά είχαμε τον καθηγητή που με πράο ύφος προσπαθούσε να εξηγήσει ότι δεν είναι όλες οι εκφράσεις βίας το ίδιο και ότι ενίοτε συντρέχουν λόγοι που ένας άνθρωπος ή μια κοινωνία αναγκάζεται να καταφύγει στη βία για να προστατεύσει δικαιώματα που καταπατούνται και από την άλλη μεριά είχαμε πέντε-έξι λυσσασμένα σκυλιά που με τραμπούκικο ύφος και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς εναντίον του καθηγητή έλεγαν πως δήθεν καταδίκαζαν τη βία από όπου και αν προέρχεται !!! Μίλησε κανείς για υποκρισία;

Ο καθηγητής Κατρούγκαλος

Μάθημα ορθού λόγου έδωσε τις προάλλες ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γ. Κατρούγκαλος στην εκπομπή του Πρετεντέρη, ο οποίος προφανώς δεν περίμενε ότι ο καθηγητής θα κατάφερνε να εξουδετερώσει όλους τους βοηθούς - προσκεκλημένους του. Ένα μάθημα που πρέπει όλοι να παρακολουθήσουν και να δουν πώς ένας άνθρωπος που ξέρει πού πατάει μπορεί να διαλύσει και να εκνευρίσει έναν εσμό υποκριτών, έναν εσμό ανθρώπων που παρίσταναν τους οπαδούς της μη-βίας και ταυτόχρονα έδειχναν το πόσο βίαιοι μπορούσαν να γίνουν απέναντι σε έναν άνθρωπο που είχε αντίθετη γνώμη από αυτούς.

Οι υποκριτές

α. Πάγκαλος

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Crash (ολόκληρη η συνέντευξη εδώ) , πριν από μόλις δύο χρόνια, καμάρωνε και γέλαγε για την επαναστατική του δράση στο Παρίσι κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Μάη του '68. Από τη συνέντευξη αυτή διαβάζουμε

Τράγκας: Του θυμίζω ότι κατά τη διάρκεια του Μάη του ΄68 έκανε διάφορες «αλητείες» στο Παρίσι…

Πάγκαλος: «Ναι, είναι αλήθεια, ομολογεί, μεγάλες αλητείες».
Τράγκας: Μολότοφ έχεις ρίξει;
Πάγκαλος: «Όχι, μολότοφ δεν έχω ρίξει… αλλά ρίχνανε φίλοι μου δίπλα».
Τράγκας: Πέτρες, καδρόνια;
Πάγκαλος: «Πέτρες, ναι».
Τράγκας: Και ξύλα;
Πάγκαλος: «Και ξύλα... (γέλια). Αλλά ήταν Μάης του ΄68».
Τράγκας: Και έμενες κι εσύ σε ένα διαμέρισμα που ήταν όλοι… οι ανάρχες, αργότερα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων.
Πάγκαλος: «Ναι, έμενα εκεί μέσα…»
Τράγκας: Μα νομίζω, του λέω, ότι έμενες στο «Σπίτι του φοιτητή», που ήταν και ο κ. Γιωτόπουλος εκεί…

Πάγκαλος: «Ο Γιωτόπουλος και πολλοί άλλοι». 

Αυτό λοιπόν το πολιτικό παχύδερμο που πέταγε ξύλα και πέτρες στους μπάτσους, δε μπορεί τώρα να ανεχτεί ένα γιαούρτωμα και το θεωρεί ως έκφραση βίας που πρέπει να καταδικαστεί.

β. Γρυσπολάκης 

Στο παραπάνω βίντεο παρακολουθήσαμε τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Γρυσπολάκη λάβρο να καταγγέλει τις βιαιότητες των φοιτητών σε βάρος του, με τέτοιες διανθίσεις στην αφήγησή του που δύσκολα φαινόταν πιστευτός ( Για παράδειγμα, είπε πως σε μια τούρτα που του έριξαν στα μούτρα οι φοιτητές, είχαν βάλει αρσενικό !!! Δηλαδή, τι εννοεί; Ότι οι φοιτητές περίμεναν πως όταν ο καθηγητής θα δεχόταν στα μούτρα την τούρτα, αυτός θα έβαζε το δάχτυλο, θα έτρωγε από αυτήν και θα έπεφτε νεκρός !!! Δεν τον κοιτάει καλύτερα κάποιος γιατρός, αντί να καθόμαστε να ακούμε τις ανοησίες του; ) 

Για να δούμε, όμως, τι έγραφε για τον καθηγητή Γρυσπολάκη η εφημερίδα Κήρυκας των Χανίων (συμφερόντων Μητσοτάκη) πριν από 14 χρόνια, αλιεύοντας πληροφορίες από δημοσίευμα του Ιού της Ελευθεροτυπίας (ολόκληρο το άρθρο εδώ)

Το 1998 ξεκίνησε στο Πολυτεχνείο Κρήτης ένας αγώνας των φοιτητών ενάντια στα “Προγράμματα Σπουδών Επιλογής” (ΠΣΕ) που θέσπισε ο Ν.2525/1997. Στην ουσία επρόκειτο για τη δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ στο εσωτερικό των δημόσιων, με χρηματοδότηση της Ε.Ε. για την πρώτη διετία και φοιτητές που θα εισάγονταν σε αυτά με αδιαφανή κριτήρια, εκτός πανελλαδικών εξετάσεων.

Ο αγώνας των φοιτητών ξεκίνησε με κατάληψη του ιδρύματος στις 22.2.1998 και τέλειωσε δυόμισι χρόνια αργότερα με απόφαση του ΣτΕ που κήρυξε τα ΠΣΕ αντισυνταγματικά. Ενάντια στους φοιτητές - και τους συμμάχους τους καθηγητές - συνασπίστηκαν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση: ο υπουργός Παιδείας Γεράσιμος Αρσένης , ο τοπικός ηγέτης της ΝΔ Κων/νος Μητσοτάκης, η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ.

Ένας από τους καθηγητές που τάχθηκε με το μέρος των φοιτητών ήταν και ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Ι.Γρυσπολάκης, αυτός που τώρα “καταδικάζει τη βία απ΄όπου κι αν προέρχεται” , αυτός που υποστηρίζει ότι “τα ΑΕΙ έχουν καταστεί κέντρα ανομίας και πρέπει να αστυνομεύονται”.

Ας δούμε πώς αντιμετώπισε η Χανιώτικη εφημερίδα “Κήρυκας” τα γεγονότα αυτά και ας διασκεδάσουμε με τους χαρακτηρισμούς που αποδίδει στο Γρυσπολάκη, που είναι ανάλογοι με αυτούς που αποδίδει σήμερα ο Γρυσπολάκης στους σημερινούς φοιτητές που κινητοποιούνται !!!

«Μια χούφτα χουλιγκάνων μ' επικεφαλής τον καθηγητή Γρυσπολάκη έκανε γυαλιά-καρφιά πάλι το Πολυτεχνείο», γράφει  πρωτοσέλιδα ο «Κήρυκας» του Μητσοτάκη στις 24.10.98. 

Ένα χρόνο αργότερα, σε φωτορεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας, με τίτλο «Όταν κατέλαβαν το "Καστέλλι"» (27.1.2000), έχουμε μια γλαφυρή περιγραφή των γεγονότων. Εκεί, οι φοιτητές απεικονίζονται να σπάνε την πόρτα της Συγκλήτου με λοστό και να εισβάλουν στο κτίριο, υπό την επίβλεψη κάποιων καθηγητών τους. Τα σχόλια της εφημερίδας είναι ενδεικτικά:

«Πέντε καθηγητές (μέλη ΔΕΠ) σε αγαστή συνεργασία ορμούν και μπουκάρουν. Διακρίνεται ο τωρινός [2000] αντιπρύτανης και πανταχού παρών στις τότε κινητοποιήσεις κ. Γρυσπολάκης. Κάνει την εμφάνισή του την κατάλληλη στιγμή για να δρέψει τις δάφνες του αγωνιστή. Κοντά του οι επίκουροι καθηγητές κ.κ. Διγαλάκης και Τριανταφύλλου. Με την πλάτη προς το φακό ο κ. Χριστοδουλάκης και δίπλα του ο κ. Πουλιέζος. Οι 'φοιτητές' με τους καθηγητές τους εν δράσει».

Η εφημερίδα, μάλιστα, δε διστάζει να ζητήσει τη δίωξη των «επικίνδυνων ομάδων» που εμπόδιζαν το «δικαίωμα στην εργασία» του τότε πρύτανη και της παρέας του: «Απορίας άξιο είναι πώς δημόσιοι λειτουργοί παρουσιάζουν δράση μπροστά στις κάμερες που εύκολα οδηγεί κατευθείαν στο Πειθαρχικό και στην απόλυση. Ποιος τους έπεισε ότι θα υπάρχει ατιμωρησία; Στο Πολυτεχνείο Κρήτης διαδίδουν ότι κανένα όργανο δεν θα τους παραπέμψει με τη σημερινή σύνθεση. Ξεχνούν όμως ότι ο Υπουργός Παιδείας και μπορεί και πρέπει αυτεπάγγελτα να επέμβει και να οδηγήσει τις επικίνδυνες για το Ίδρυμα αυτές ομάδες στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο».

Στις 16.3.1999, η συνεδρίαση της Συγκλήτου στο Δημαρχείο μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Ο Κήρυκας, με τίτλο «Η αλητεία έχει ονοματεπώνυμο. Αυτοί έδειραν και έσπασαν το Δήμο Χανίων. ʼΆμεση σύλληψη των πρωταγωνιστών του παράλογου και παράνομου θιάσου, πριν παιχτεί η τελευταία παράσταση!», δημοσίευσε στις 20.3.99 τη μηνυτήρια αναφορά του τότε πρύτανη προς τον εισαγγελέα, στην οποία 10 φοιτητές και 13 φοιτήτριες κατονομάζονται ως «ομάδα κρούσης» και «παρέα των Εξαρχείων της Αγοράς», υπαίτιοι των επεισοδίων . Η «ηθική αυτουργία» επιρρίπτεται στον κ. Γρυσπολάκη και τους συναδέλφους του: «Εκείνο που κυριολεκτικά μας συγκλόνισε κατά τη χθεσινή συνεδρίαση ήταν ότι κατά το επεισόδιο το οποίο τεχνηέντως ως συνήθως δημιούργησαν οι εμπρηστικές δηλώσεις των καθηγητών Ι. Γρυσπολάκη, Γ. Αβδελά, Ι. Σαριδάκη, Γ. Λιοδάκη, Ν. Βαρότση, χτυπήθηκε βάναυσα εκ των όπισθεν στο κεφάλι ο υπάλληλος του Ιδρύματος κ. Γ.Κ.»

Αχ, που'σαι νιότη που'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!!!

γ. Πρετεντέρης  (The great pretender)

Αυτό που χρεώνεται στον Πρετεντέρη είναι λιγότερο σοβαρό σε σχέση με τα παραπάνω, πλην όμως ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το δημοσιογράφο που υποτίθεται ότι δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε ό,τι έχει να κάνει με το θέμα της βίας. Για τον κατεξοχήν υποστηρικτή του «Νόμος και Τάξη».

Συγκεκριμένα, σε αγώνα μπάσκετ πέταξε ένα μπουκάλι με νερό εναντίον του διαιτητή, αλλά αυτό που έχει πιο πολύ ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο δικαιολόγησε την πράξη του. Για την πράξη του αυτή, συγκεκριμένα, δήλωσε :

«Eνα ολόκληρο γήπεδο κόχλαζε, φώναζε και πέταγε μπουκάλια εκείνη τη στιγμή. Eύλογο είναι κι' εσύ ν' αντιδράσεις με τον ίδιο τρόπο... εθιμικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται θέμα. Οποιος δεν έχει πάει γήπεδο, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει αυτές τις στιγμές. Οταν νιώθεις ότι αδικείσαι, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο εκείνη τη στιγμή».

Όταν αδικείσαι, λοιπόν, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο. Τάδε έφη Πρετεντέρης. Τι χρεία έχομεν άλλων μαρτύρων;

δ. Σώτη Τριανταφύλλου

Απ'ότι έχω καταλάβει, είναι "γνωστή" συγγραφέας και εμφανίζεται συχνά-πυκνά κυρίως μέσα από τη φιλόξενη συχνότητα του MEGA. Άκουσε, φαίνεται, το παράπονο πολλών συμπολιτών μας που αναρωτιούνται γιατί δε μιλούν επιτέλους οι διανοούμενοι σε αυτή τη χώρα και αποφάσισε να το πράξει. 

Κατά περίεργο τρόπο, όμως, η κυρία αυτή δεν έχει παράπονο από τους κυβερνώντες, αλλά από την Αριστερά. Την καταγγέλλει, μάλιστα, ότι έχει κουλτούρα βίας και γι'αυτό δεν καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Φαίνεται, επίσης, ότι η βία που ασκεί η κυβέρνηση δεν την προβληματίζει αφού δεν αναφέρεται ποτέ σε αυτήν. Εντύπωση, τέλος, προκαλεί ότι η κυρία αυτή ενώ προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποσπάσει από τους συνομιλητές της δηλώσεις αποκήρυξης της βίας, η ίδια μιλά με ένα ύφος που κάθε άλλο παρά σε ειρηνιστή και οπαδό της μη-βίας αρμόζει. Φωνάζει, υβρίζει, κουνιέται συνεχώς, πετάει το στυλό στο τραπέζι .

Απ΄ότι φαίνεται, μελετώντας τις αντιδράσεις της, η περίπτωσή της χρήζει ψυχιατρικής μελέτης. Πολλοί λένε ότι μπορεί να μην αγαπήθηκε στη ζωή όσο θα ήθελε. Άλλοι, πάλι, λένε ότι μπορεί να έχει ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα: να μη μπορεί να αγαπήσει. Κάποιοι, τέλος, μάλλον υπερβολικοί, λένε ότι μπορεί να έπεσε στο βαρέλι με τους μπάφους όταν ήτανε μικρή. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πλήττεις ποτέ βλέποντάς την.

ε. Γιάννης Μιχελάκης

Καταφανέστατα ο λιγότερο ευφυής από όλους τους προηγούμενους. Συστήνει στον καθηγητή Κατρούγκαλο να μην αναλώνεται σε θεωρίες όπως τι είναι βία, αν η κοινωνική αντίσταση είναι βία νομιμοποιημένη και επιβεβλημένη από το Σύνταγμα και τον καλεί να απαντήσει απλώς στο ερώτημα αν καταδικάζει τη βία που σύμφωνα με αυτόν "υπάρχει μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια!"

Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε, δηλαδή. Την ώρα που η ο λαός της χώρας αυτής βιώνει καταστάσεις που είχε να τις δει από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τις ζει εξαιτίας των ανίκανων και διεφθαρμένων κυβερνήσεών της που νομοθετούσαν πάντοτε με γνώμονα τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματιών αυτού του τόπου, οι οποίοι ανέκαθεν κινούσαν παρασκηνιακά τα νήματα, την ώρα που ο μέσος Έλληνας απορεί με τον ευαυτό του και τους υπόλοιπους που δεν αντιδρούν και δεν ξεσηκώνονται, ο Μιχελάκης ανακαλύπτει "βία στα Πανεπιστήμια" και ζητά καταδίκη του γιαουρτώματος και του γιουχαίσματος!

Όλα αυτά αναδεικνύουν το πόσο μακριά από την πραγματικότητα και την πραγματική ζωή βρίσκονται αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας. Ο Μιχελάκης, ένας δημοσιογράφος αμφιβόλου επάρκειας, ευαισθησίας και ηθικής, διορίζεται υπουργός Εσωτερικών(!), μέμφεται τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου ότι αναπτύσσει θεωρίες άχρηστες, τον καλεί επιτακτικά, εν είδει ιεροεξεταστή, να απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι σε ερωτήματα που του θέτει, και φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν αντιλαμβάνεται τι βιώνει η μέση ελληνική οικογένεια. 

στ. Βορίδης ο τσεκουροφόρος

Μα, θα μου πείτε, ο Βορίδης δεν ήταν στην εκπομπή. Σωστά, αλλά ήταν σε όλες τις άλλες και με το κλασσικό υπεροπτικό ύφος της εξουσίας καταδίκαζε τη "βία από όπου και αν προέρχεται" και προμήνυε το "τέλος της ασυλίας" για τους βιαιοπραγούντες. 

Ποιος, ο τσεκουροφόρος, με το γνωστό βίαιο και τρομοκρατικό παρελθόν του. Το παρελθόν αυτό είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους. Αυτό που ίσως δεν είναι πολύ γνωστό, είναι η τοποθέτηση του Βορίδη, δύο μόλις χρόνια πριν, σε σχέση με τη βία. Στην τοποθέτηση αυτή ο Βορίδης, αναπτύσσοντας εύστοχη επιχειρηματολογία, εξηγεί πως δεν μπορεί να καταδικάσει τη βία γενικώς και αορίστως, από όπου και αν προέρχεται, όποια και αν είναι η αιτία της !!!

Στα τρία πρώτα λεπτά του παρακάτω βίντεο, ακούμε το Βορίδη να λέει τα εξής εκπληκτικά αναιρώντας το σημερινό κυβερνητικό εαυτό του:

"Ακούμε συχνά την περίφημη φράση ¨να καταδικάσουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται". 

Εγώ θα πω το εξής........ Η αντίσταση μιας κοινωνίας κρίνεται από το τι υπηρετεί κάθε φορά η κάθε πράξη. Που σημαίνει ότι εγώ δε μπορώ να έχω μια γενική τοποθέτηση απέναντι σε αυτό. 

Να το πω πολύ απλά....Εάν η αντίσταση εξυπηρετεί ένα ηθικό αίτημα, δεν μπορεί να καμφθεί αυτό το ηθικό αίτημα από την επίκληση της νομιμότητας"

Όταν, λοιπόν, ο Βορίδης καταδικάζει τη βία από όπου προέρχεται, θα έρχεται ο ίδιος ο Βορίδης και θα του εξηγεί ότι δεν μπορεί να έχει μια γενική καταδίκη της βίας, χωρίς να εξετάσει το πιθανό ηθικό αίτημα που εξυπηρετεί αυτή

ζ. Διονύσης Σαββόπουλος

Ούτε αυτός ήταν στην εκπομπή, αποτελεί όμως την επιτομή του "που'σαι νιότη που'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος"!!! Αλλά δε θα μιλήσουμε γι'αυτό και θα τον αφήσουμε στη μακάρια ησυχία του. Ο μόνος λόγος που τον αναφέρουμε είναι για το τραγούδι που έγραψε κάποτε

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις

εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις

παίρνεις την αλήθειά μου και μου την κάνεις λιώμα

απ'το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα

Ούτε ο Σαββόπουλος, λοιπόν, δεν καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται; Δεν καταλαβαίνει ότι, σύμφωνα με τη συλλογιστική Μιχελάκη και άλλων "εγκεφάλων", προτρέπει στην τέλεση βίαιων πράξεων και στρώνει το δρόμο στα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες; 

Η υποκρισία, λοιπόν, ζει και βασιλεύει. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, το έχει αντιληφθεί, έχει καταλάβει ότι το έχουμε αντιληφθεί και εμείς και, όμως, συνεχίζει να παριστάνει ότι όλα είναι ελεγχόμενα και όλα κυλούν βάσει σχεδίου και αυτό θα κάνει μέχρι να τον γκρεμίσουν. Γιατί; Γιατί μόνο αυτό τον κρατά στην εξουσία. Τίποτε άλλο.