...εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

Τελικά πουλήθηκε! Ο λόγος για το νησί Οξειά έκτασης 4200 στρεμμάτων που πουλήθηκε στον εμίρη του Κατάρ (!) έναντι 5.000.000 ευρώ. Δηλαδή περίπου 1200 ευρώ το στρέμμα! Καθόλου άσχημη αγορά, δε νομίζετε;

Ποιον ενδιαφέρει αν μπορεί να υπάρξει ιδιωτικό νησί από τη στιγμή που ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν κοινόχρηστα αγαθά ή ότι η Οξειά αποτελεί περιοχή ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ στο Εθνικό Πάρκο Μεσολογγίου-Αιτωλικού;

Όπως είπε ο δήμαρχος Ιθάκης, “θα πέσει χρήμα στην πιάτσα και θα τονωθεί η αγορά” και πολύ φοβάμαι ότι θα συμφωνήσουν μαζί του και οι περισσότεροι συμπολίτες μας, που κατά τα άλλα κόπτονται για το γεγονός ότι οι Τούρκοι διεκδικούν τα Ίμια, τα οποία σημειωτέον είναι-δεν είναι 50 στρέμματα και, άρα, με έναν απλό υπολογισμό με βάση την τιμή πώλησης της Οξειάς δεν πιάνουν ούτε 60.000 ευρώ στην αγορά και, άρα, θα μπορούσαν να αγοραστούν άνετα από ένα μεγάλο αριθμό Τούρκων πολιτών.

Γιατί από ότι φαίνεται, όλα είναι θέμα τιμής – οικονομικής εννοώ. Όποιος πληρώσει αγοράζει! Και όσο πιο πολύ φωνάζει κάποιος περί τιμής του έθνους, περί προδοτών, και άλλων παρομοίων, το πιο πιθανό είναι ότι το κάνει για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου ώστε να κάνει ανενόχλητος τις όποιες βρωμοδουλειές του.

Ας πουλήσουμε λοιπόν! Ας τα πουλήσουμε όλα. Νησιά στους εμίρηδες, δάση στους Καναδούς για εξόρυξη χρυσού, τα λιμάνια στους Κινέζους, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς, τους δρόμους στον Μπόμπολα. Μία παράκληση μόνο : Να πάψουμε να παριστάνουμε τις παρθένες και ας παραδεχτούμε ότι είμαστε πουτάνες!