Έτος 1 μ.Σ ( μετά Σαμαρά )

Βρισκόμαστε στο έτος 1 μ.Σ και η χώρα έχει σωθεί. Κόντρα στις προβλέψεις των μηδενιστών και των καταστροφολόγων, η χώρα άντεξε και γλύτωσε. O κόσμος είναι πια ανακουφισμένος και το χαμόγελο έχει επιστρέψει στα χείλη του.

Η ανεργία είναι έννοια υπό εξαφάνιση. Οι οικονομικοί δείκτες ευημερούν. Η αγορά επενεκκινήθηκε και τα αναπτυξιακά έργα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας. Δεν υπάρχουν άστεγοι, δεν υπάρχει πείνα, τα χαράτσια έχουν καταργηθεί και κανείς δεν κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του από πλειστηριασμό.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; 

Όλα ξεκίνησαν από την ημέρα προκήρυξης των εκλογών το περασμένο καλοκαίρι. Ο Αντώνης Σαμαράς, ο μεγάλος αυτός οραματιστής, αναλαμβάνει να σώσει τη χώρα. Είχε δει ότι το μνημόνιο ήταν ένας βραχνάς στο λαιμό του ελληνικού λαού και δεν μπορούσε πλέον να το ανεχτεί. Δεν άντεχε να βλέπει τη χώρα να υποφέρει κάτω από την  ιδεολογική κηδεμονία της Αριστεράς. Τόσες κυβερνήσεις της Αριστεράς είχαν καταστρέψει τη χώρα. Δεν πήγαινε άλλο.

Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

Και τώρα; Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;

Ποιος θα μας προστατεύσει από αυτούς που υποτίθεται πως η αποστολή τους είναι να μας προστατεύουν;

Πώς μια πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς θα διαχειριστεί αυτούς τους χιλιάδες πρώην ανθρώπους που μετατράπηκαν σταδιακά σε απάνθρωπα κτήνη και που, όπως όλα δείχνουν, έλκονται και γοητεύονται από φασιστικές και ναζιστικές ιδέες;

Και τι να κάνει; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αν τους διατηρήσει στις θέσεις τους, θα τρίζουν από οργή τα δόντια όσων ξυλοκοπήθηκαν και ταπεινώθηκαν από αυτούς. Αν, πάλι, τους απολύσει τι άλλο θα κάνουν πέρα από αυτό που ξέρουν καλύτερα; Μπράβοι και προστάτες στα κυκλώματα της νύχτας και της μαφίας. Χαμένα κορμιά έτσι κι αλλιώς.